Biz çocukken; eti senin, kemiği benim diye teslim edilirdik okula...
Anne-babamızdan çok öğretmenimizden korkardık.
Hatta okul günleri dışındayken bile sokakta, oyun oynarken yakalanacağız diye ödümüz kopardı.
Acaba kızar mı? diye...

Sert bakışlarını hatırlarım sevgili öğretmenimin...
Severdik ve saygı duyardık.
Çünkü bize öğretmene saygı duyulması gerektiği öğretilmişti.
Çünkü toplum da saygı gösterirdi.

Sonra ne olduysa oldu, öğretmenlik mesleği bir kısım "Hiç bir şey olamıyorsan öğretmen ol" cuların eline geçti.
O küçücük bir grup, o kadar çok hata yaptı ki, kurunun yanında yaş da yandı.
Bu işe gönül veren; para, pul peşinde koşmayan, derdi sadece eğitmek olan değerli öğretmenlerimizin de üzerine gölge düştü.
Hepsi aynı kefeye kondu.

Çok değerli, çok sevdiğim öğretmenlerimi ve öğretmen arkadaşlarımı tenzih ediyorum ama
"-Eskiden bilgisayar mı vardı, oyundan başka ne işe yarar bunlar..." diyen,
bilgisayar odalarını kapatmaya çalışan,
teknolojinin her türünden korkan,
bilgi ve kültür olarak öğrencilerinden onlarca yıl geride kalmış öğretmen müsvetteleri tanıdım ben...
Sayıları 3-5 tane ama koskaca bir mesleğin üstünde kapkara bir gölgeler maalesef...
Ve hala aramızda yaşıyorlar...

Sevgili Öğretmenlerim;
Sizler; memleketimin alın yazısını yazanlarsınız.
Sizler; bu vatanın en değerli hazinelerisiniz.
Eskiden en önemli derdi öğretim olan ülkemin, artık hem öğretimli, hem de eğitimli nesiller yetiştirmesi şart.
Meslek hayatınızdaki tüm olumsuzluklara rağmen bu görev yine size düşüyor.
İnanıyorum ki, sizlerin sayesinde fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür nesiller yetişecek.
Ve sizler; çoktan hak ettiğiniz, toplumdaki en şerefli koltuklarınıza yeniden oturacaksınız.
Bu sürecin çok kolay olmayacağını biliyorum.
Ama inanıyorum ki, bu mesleğe gerçekten gönül veren siz değerli öğretmenlerim bunu da başaracaktır.

Öğretmenler gününüz kutlu olsun!

Sevgi ve saygılarımla,
Sertaç İkizceli
Şehremini Lisesi Mezunlar Derneği
Yönetim Kurulu Başkanı